امام رضا (ع)

*راضیم به رضایت ای خدا*

آواره صحرا و بیابان شده ام                            سودا زده طره جانان شده ام
همراه فرشتگان و جبریل امین                      جاروکش کعبه خراسان شده ام

خوشبخت تر از مرا نشانم بدهید                            دیوانه زنجیری سلطان شده ام
این معجزه پنجره فولاد رضاست                       امروز اگر اهل و مسلمان شده ام

از اسفل سافلین رسیدم به بهشت                   ضرب المثل حلقه مستان شده ام
ما را کرمش داد ز هر غصه نجات                        بر معرفت و مرام سلطان صلوات

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مَحَمَّدٍوَعَجِّل فَرَجَهُم

یا علی ابن موسی الرضا دلتنگتم دعوتم میکنی آقایم؟

شعر از وبلاگ دلانه ها

میلاد

میلاد حضرت رسول اکرم (ص) رحمۀ للعالمین  بر همه مسلمین مبارک

درنگ

صاحب دلى، براى اقامه نماز به مسجدى رفت.

نمازگزاران، همه او را شناختند و از او خواستند كه پس از نماز، بر منبر رود و پند گويد.

او نيز پذيرفت.

نماز جماعت تمام شد.

چشم ‏ها همه به سوى او بود.

مرد صاحب دل برخاست و بر پله نخست منبر نشست.

بسم الله گفت و خدا و رسولش را ستود.

آن گاه خطاب به جماعت گفت: مردم! هر كس از شما كه مى ‏داند امروز تا شب خواهد زيست و نخواهد مرد، برخيزد.

كسى برنخاست.

گفت: حالا هر كس از شما كه خود را آماده مرگ كرده است، برخيزد.

باز كسى برنخاست.

گفت: شگفتا از شما كه به ماندن اطمينان نداريد؛ اما براى رفتن نيز آماده نيستيد.

آغازامامت صاحب الزمان

آغاز امامت امام عصر(عج) بر تمامی شیعیان و منتظران حضرتش مبارک باد.

بیا دو باره پاک کن زجاده ها غبار را                         به عاشقان نوید ده رسیدن بهار را!

تمام لحظه های من فدای یک نگاه تو                      بیا و پاک کن زدل حدیث انتظار را!

 

ای عشق! بیا كه سینه‌هامان شد چاك                    «این النّبأ العظیم؟»، گشتیم هلاك

چشمی كه تو را ندیده باشد كور است                    خون شد دل ما، «متی ترانا و نراك»

 

در تاك مگر شراب پنهان نشده؟                              در غنچه مگر گُلاب پنهان نشده؟

ای بی‌خبران كه مُنكر صبح شدید                           در شب مگر آفتاب پنهان نشده؟

زد اگر کسی در خانه‌ات، دل ماست کرده بهانه‌ات

                                                        که به جستجوی نشانه‌ات، ز سحر شنیده بشارتی

 

شد بسته در هر دو جهان، از بس كه                         خشكید زمین و آسمان، از بس كه

بد نیست اگر كمی خجالت بكشیم                           خون شد دل صاحب‌الزّمان، از بس كه...؟!

 

به نماز صبح و شبت سلام! و به نور در نَسَبت سلام!

                                                                و به خال کنج لبت سلام! که نشسته با چه ملاحتی!

 

سراپا كویریم و چشم ‌انتظاری                            كه یك روز، یكریز بر ما بباری

 

وسط «الست بربکم» شده‌ایم در نظر تو گم

                                                            دل ما پیاله، لب تو خم، زده‌ایم جام ولایتی

          تو که آینه تو که آیتی، تو که آبروی عبادتی            

                                                      تو که با دل همه راحتی ، تو قیام کن که قیامتی

ز فراق چون ننالم من دلشکسته چون نی                       که بسوخت بند بندم زحرارت جدایی

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی                    چه کنم که هست این ها گل باغ آشنایی